ตามคำบอกเล่าของ จณัญญา ตริตรอง (คุณแอ๊ะ) และประภาวดี เจริญโภคราช หลานคนโตของคุณอุไร ขุนเจริญโภคราช กล่าวว่า เดิมตระกูลของตนมีชื่อว่า ยล สวมิวัสดุ ก่อนจะได้รับพระราชทานนามสกุลให้เป็น “ขุนเจริญโภคราช” ช่วงสมัย รศ. 113-124 (หรือราว พ.ศ. 2485-2496)    

                                            

ขุนเจริญโภคราช คือต้นตระกูลเจริญโภคราช เขารับราชการตรวจเงินแผ่นดินของกระทรวงการคลังและการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค และได้สมรสกับสังวาล คุ้มมณี และชมพิศ คุ้มมณี (ทั้งสองเป็นข้าหลวงใหญ่ของเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้าอรุณวดีพระราชธิดาองค์ที่ 25 ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ร. 4) ภายหลังการสมรสก็ได้ย้ายออกจากวัง มาลงหลักปักฐานและเช่าที่บริเวณวัดเทวราชกุญชร วรวิหาร โดยต้องชำระค่าเช่าที่ให้กับสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติทุกปี ต่อมาขุนเจริญโภคราชและภรรยาทั้งสองจึงมีบุตร-ธิดา 8 คน

​

ตระกูลเจริญโภคราช เป็นครอบครัวใหญ่ มีบุคคลที่ความรู้และเชี่ยวชาญด้านการทำอาหารคือ สังวาลย์ คุ้มมณี และชมพิศ คุ้มมณี เป็นผู้มีทักษะความรู้ด้านอาหารชาววังที่ติดตัวมาตั้งแต่ครั้งอยู่ในรั้ววัง จึงได้นำทักษะนี้มาใช้เป็นอาชีพเพื่อช่วยครอบครัวในการสร้างรายได้ จนกลายเป็นอาชีพหลักอีกหนึ่งอย่างหลังจากออกมาอยู่เรือน โดยชมพิศ มีความถนัดด้านอาหารอย่างหลากหลาย เช่น การทำไส้กรอกปลาแนม เมี่ยงลาว สาคูไส้หมู ขนมกง และโดยเฉพาะอาหารคาวอย่าง มัสมั่น สูตรชาววังโดยตรง เป็นที่ถูกใจของบุคคลใกล้ชิดภายในชุมชน บวกกับทักษะด้านการประดิษฐ์ดอกไม้ งานใบตองของสังวาลย์ ที่มีความประณีต ทำให้ได้มาเป็นครูสอนงานฝีมือด้านการประดิษฐ์ต่างๆ ในโรงเรียนสันติราษฎร์ กรุงเทพมหานคร  นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการประกอบอาชีพรวมถึงการเกิดความรักและต้องการอนุรักษ์ อาหารคาว หวานในยุคนั้นของทั้งสอง ต่อมาองค์ความรู้และทักษะต่างๆ นั้นได้สะใภ้และรุ่นหลานสืบทอดต่อมา จึงถือเป็นตระกูลที่มีความสำคัญด้านสูตรการทำอาหารชาววังภายในชุมชนวัดเทวราชกุญชร